Używanie języka i myśli do ustalania zdarzeń w czasie jest jednym z najbardziej złożonych wyczynów obliczeniowych, jakich dokonują ludzie. W pierwszej obszernej taksonomii czasowych ram odniesienia Vyvyan Evans przedstawia przegląd roli przestrzeni w konstruowaniu ludzkich reprezentacji czasu.
Kwestionując założenie, że czas ma prostą strukturę przestrzenną, pokazuje, że chociaż przestrzeń jest ważna dla reprezentacji czasowej, to jednak czas jest od niej odrębny i można go odróżnić. Evans argumentuje za trzema odrębnymi ramami czasowymi odniesienia w języku i poznaniu oraz ocenia naturę odniesienia czasowego z perspektywy międzyjęzykowej.
Jego główną tezą jest to, że cechą odniesienia czasowego jest przemijalność, właściwość unikalna dla dziedziny czasu. To ważne badanie ma wpływ nie tylko na związek między przestrzenią a czasem, ale także na związek między językiem a myśleniem figuratywnym oraz na naturę konstrukcji znaczenia zapośredniczonej językowo.
Spis treści
CZĘŚĆ I Orientacja
1. Wprowadzenie
2. Semantyka dostępu
CZĘŚĆ II Czasowe ramy odniesienia
3. Natura odniesienia czasowego
4. Deiktyczne odniesienie czasowe
5. Sekwencyjne odniesienie czasowe
6. Zewnętrzne odniesienie czasowe
7. Czas a przestrzeń
CZĘŚĆ III Znaczenie Konstrukcja i odniesienie czasowe
8 . Metafory pojęciowe i koncepcje leksykalne
9. Konstrukcje znaczeń figuratywnych w teorii LCCM
10. Afordancje semantyczne i odniesienia czasowe
11. Uniwersały i różnorodność w międzyjęzykowej reprezentacji czasu
Poparcie
„Czas jest jednocześnie znajomy i tajemniczy. Jego status w fizycznym wszechświecie może być niepewny i kwestionowany, kulturowe koncepcje tego czasu mogą się znacznie różnić, ale czas ma fundamentalne znaczenie dla wszystkich ludzkich doświadczeń. Vyv Evans dostarcza językoznawcom i innym badaczom ważnych nowych narzędzi do pomyślałem o tej fascynującej domenie”.
Profesor Chris Sinha, wybitny profesor Uniwersytetu Hunan